Błędy medyczne

O błędach medycznych słyszą Państwo każdego dnia – w telewizji, w prasie, przeglądając Internet, rozmawiając ze znajomymi. Naturalnym jest, że nikt nie skupia się wtedy na zrozumieniu istoty błędu medycznego, a do poszukiwania informacji o błędach medycznych skłania zazwyczaj przypadek błędu wśród osób najbliższych. Błędy medyczne zgodnie ze statystykami zdarzają się coraz częściej z roku na rok, choć Naszym zdaniem jest to raczej kwestia większej świadomości prawnej ludzi zdających sobie sprawę z tego, że jako pacjenci mają swoje prawa i mogą o nie walczyć, niż nagłego wzrostu nieprawidłowości wśród lekarzy.

Blog ma służyć pomocą osobom, które zostały postawione w obliczu nieprawidłowości w szpitalach, przychodniach, czy prywatnych gabinetach lekarskich. Ma ułatwić zrozumienie istoty błędu medycznego i odpowiedzieć na pytanie jakie są możliwości wykazania, że do błędu doszło.

Błędy medyczne są nazywane błędami lekarskimi, błędami wiedzy medycznej, błędami sztuki medycznej, błędami lekarzy. Istotne jest, by wiedzieć czym jest błąd medyczny oraz jakie przesłanki się na niego składają po to, by móc go udowodnić. Muszą mieć Państwo jednak cały czas na uwadze, że błąd medyczny jest zindywidualizowany, a szukanie analogii wśród innych podobnych przypadków nie zawsze będzie skutkowało wygraną.

Błąd medyczny – definicja

Nadal nie wypracowano jednej oficjalnie obowiązującej definicji błędu medycznego, lecz na potrzeby bloga można wskazać, że błąd medyczny to działania albo zaniechania personelu medycznego niezgodne z wypracowanymi zasadami aktualnej wiedzy medycznej powodujące negatywne konsekwencje dla pacjenta.

Błąd medyczny to nie tylko działanie lekarza (nieprawidłowe przeprowadzenie operacji, błędne podanie leków), ale też zaniechanie (brak opieki pooperacyjnej, czy zwlekanie z podjęciem wykonania badania rezonansu magnetycznego). Istotnym elementem błędu medycznego jest niezgodność z zasadami aktualnej wiedzy medycznej. Tym samym postępowanie lekarza musi być niezgodne z wytycznymi lub standardami obowiązującymi aktualnie w medycynie. Ma to znaczenie zwłaszcza w sprawach sprzed kilku, a nawet kilkunastu lat. Konieczne jest wykazanie, że działanie albo zaniechanie lekarza było niezgodne z ówczesną wiedzą medyczną, bez znaczenia pozostaje fakt, że obecnie dana metoda leczenia jest zarzucona albo standardy postepowania są całkowicie inne.

Błędy medyczne dzielą się na wiele kategorii, ale najbardziej popularne jest wyodrębnienie następujących rodzajów błędów medycznych:

• Błędy medyczne diagnostyczne– dotyczą m.in. postawienia przez lekarza nieprawidłowej diagnozy, nierozpoznania schorzenia albo rozpoznania innego schorzenia niż występujące u pacjenta.

  Błędy diagnostyczne często stanowią podstawę do popełniania kolejnych błędów przez innych lekarzy, którzy opiekują się pacjentem. Błędnie postawiona diagnoza w idealnie funkcjonującym szpitalu powinna zostać szybko zauważona, gdyż lekarze przejmując opiekę nad pacjentem powinni co do zasady weryfikować diagnozę, biorąc pod uwagę całokształt badań i objawy pacjenta.

  W praktyce jest to fikcja. Przykładowo lekarze specjaliści kardiologii nie podważają diagnozy postawionej przez nefrologa. Weryfikowanie diagnozy nie jest też popularne między lekarzami tej samej specjalności. Nie poświęcają oni pacjentowi tyle czasu i uwagi, by móc dostrzec błędną diagnozę.

• Błędy medyczne terapeutyczne– często są skutkiem błędnie postawionej diagnozy. Polegają ogólnie rzecz biorąc na nieprawidłowym leczeniu zdiagnozowanego pacjenta. Przyjmują postać podawania nieprawidłowych leków, niewykonywania badań, nieprawidłowego przeprowadzenia operacji, nieuprawnionego przedłużania porodów poprzez niewykonanie cesarskiego cięcia, braku należytej opieki pooperacyjnej.

• Błędy medyczne organizacyjne – dotyczą kwestii niezwiązanych bezpośrednio z podejmowaniem merytorycznych decyzji w zakresie leczenia. Błędy te są spowodowane niewłaściwym zorganizowaniem pracy szpitala, mogą przybrać formę m.in. braku odpowiedniego wyposażenia sali, czy braku odpowiedniej liczby personelu medycznego.

Więcej na temat zagadnień dotyczących błędów medycznych mogą Państwo przeczytać na Naszym Blogu.

Zdarzenie medyczne, a błąd medyczny

Zdarzenie medyczne nie jest tożsame z pojęciem błędu medycznego, o czym warto pamiętać.

Błąd medyczny został opisany powyżej jako działania albo zaniechania personelu medycznego niezgodne z wypracowanymi zasadami aktualnej wiedzy medycznej, powodujące negatywne konsekwencje dla pacjenta.

Zdarzenie medyczne jest natomiast pojęciem wprowadzonym ustawą o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta dotyczącym tylko postępowania przed Wojewódzką Komisją ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych.

Komisja orzeka bowiem o tym, czy w szpitalu doszło do zdarzenia medycznego, a nie błędu medycznego. Poniżej znajduje się wyjaśnienie istoty zdarzenia medycznego.

Zdarzenie medyczne zgodnie ze wspomnianą ustawą to zakażenie biologicznym czynnikiem chorobotwórczym, uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia, czy śmierć pacjenta spowodowane niezgodnymi z wiedzą medyczną:

• diagnozą, jeśli spowodowała nieprawidłowe leczenie albo opóźniła właściwe leczenie,
• leczeniem, w tym przeprowadzeniem operacji,
• zastosowaniem produktu lub wyrobu leczniczego.

Powyższe nieprawidłowe działania muszą wywołać negatywny skutek u pacjenta w postaci trwałego uszczerbku na zdrowiu, śmierci pacjenta, a nawet przedłużenia procesu leczenia pacjenta.  Pomiędzy zaniedbaniami personelu medycznego, a skutkiem dla stanu zdrowia pacjenta musi istnieć bezpośredni związek przyczynowy.

Konieczne jest zatem wykazanie, że doszło do błędnej diagnozy, błędnego leczenia pacjenta lub błędnego podania leków albo innych produktów leczniczych oraz przekonanie Komisji, że spowodowało to negatywne następstwa dla Państwa albo osób najbliższych.

Wszelkie nieprawidłowości, które nie mieszczą się w ww. katalogu nie są zdarzeniem medycznym. Mogą być natomiast błędem medycznym.

Błędy medyczne przykłady

Przykładami sytuacji, w których Komisja orzekała o zdarzeniu medycznym są:

1. Nieprawidłowe wykonanie laparotomii skutkujące perforacją jelita, nierozpoznanie perforacji, a w efekcie doprowadzenie do śmierci pacjentki. Zdarzeniem medycznym w tym przypadku było nierozpoznanie perforacji. Komisja uznała, że gdyby ją wcześniej zauważono pacjentka nie doznałaby zapalenia otrzewnej i miałaby szanse na przeżycie. Zdarzeniem medycznym nie było tutaj natomiast samo przekłucie jelit, ale zbyt późne wykrycie tego faktu.

2. Brak dokładnego zbadania pacjenta na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym, który zgłosił się z krwawieniem z nosa podając jednocześnie informację, że leczy się lekami przeciwkrzepliwymi. Komisja uznała, że lekarz powinien pozostawić pacjenta w szpitalu, a nie wypisywać go do domu z krwawieniem.

3. Zakażenie pacjentki gronkowcem złocistym MRSA w szpitalu przy okazji wykonywanej operacji. Pacjentka zmarła wskutek rozwoju zapalenia płuc będącego efektem zakażenia. Komisja potwierdziła, że w dniu przyjęcia do szpitala pacjentka nie była zakażona, nie otrzymała antybiotyków zgodnych z antybiogramem, a szybka reakcja szpitala uratowałaby pacjentce życie.

4. Niewykrycie podczas wizyty ginekologicznej połączonej ze zgłaszaniem silnego bólu umiejscowienia ciąży w jajowodzie, co spowodowało zagrożenie życia pacjentki i konieczność przeprowadzenia operacji ze wskazań życiowych. Komisja uznała, że lekarz, który nie był w stanie umiejscowić ciąży w macicy powinien się liczyć z tym, że może mieć do czynienia z ciążą pozamaciczną i pozostawić pacjentkę do dalszej diagnostyki, a nie wypisywać jej do domu.

Więcej przykładów błędów medycznych mogą Państwo przeczytać na Naszym Blogu.

Odpowiedzialność cywilna lekarza za błąd medyczny

Odpowiedzialność cywilna za błąd medyczny to inaczej odpowiedzialność majątkowa. Obok niej wyróżniamy również odpowiedzialność karną i dyscyplinarną, o których mogą Państwo przeczytać na Naszym Blogu.

Odpowiedzialność majątkowa wiąże się z uzyskaniem zadośćuczynienia, odszkodowania, czasami również renty od podmiotu odpowiedzialnego.

Należy tutaj odróżnić osobę odpowiedzialną za błąd medyczny (taką, której zawinione zachowanie doprowadziło do szkody pacjenta) od podmiotu odpowiedzialnego za wypłacenie pacjentowi szeroko rozumianego odszkodowania.

Lekarze mogą bowiem pozostawać pod kierownictwem placówki, w której wykonują czynności albo są zatrudnieni przez tę placówkę. W takiej sytuacji to nie lekarz, lecz placówka odpowiada za popełniony błąd medyczny.

W praktyce wygląda to w ten sposób, iż szpital, podobnie zresztą jak lekarz posiada obowiązkową polisę OC, z której pokrywane są wypłaty roszczeń pacjentów.

Częstą sytuacją jest zatem składanie powództwa przeciwko towarzystwu ubezpieczeń, a nie szpitalowi. Istnieje również możliwość jednoczesnego pozywania obydwóch podmiotów.

Prowadzenie procesu przeciwko towarzystwu ubezpieczeń wiąże się zazwyczaj z większą gwarancją uzyskania zasądzonych świadczeń, w przypadku szpitali można bowiem spotkać się z problemem ich niewypłacalności.

Każdorazowo decyzja o tym kogo pozywać w sprawie o błąd medyczny musi zostać poprzedzona dokładną analizą wad i zalet danego rozwiązania połączoną z uzyskaniem informacji o wysokości sumy gwarancyjnej zawartej w polisie OC szpitala w zakresie jednego błędu medycznego.

Możecie się bowiem Państwo spotkać z sytuacją, w której okazuje się, że wysokość dochodzonych roszczeń przekracza sumę, do której odpowiada towarzystwo ubezpieczeń. W takiej sytuacji konieczne może się okazać wezwanie do udziału w procesie szpitala.

Odpowiedzialność majątkowa podmiotów takich jak szpitale, lekarze, przychodnie może powstać tylko, gdy wykażemy, że:

• doszło do zawinionych nieprawidłowości w procesie leczenia;
• doszło do powstania szkody;
• pomiędzy szkodą, a nieprawidłowościami istnieje związek przyczynowo – skutkowy.

Podstawą uzyskania zadośćuczynienia, odszkodowania oraz renty jest:

• prawomocny wyrok sądowy;

• dobrowolne przyjęcie odpowiedzialności przez towarzystwo ubezpieczeń, w którym szpital posiada polisę OC – w praktyce dość rzadko spotykana sytuacja, a nawet jeśli do niej dojdzie wypłacane kwoty świadczeń są rażąco zaniżone, co rodzi konieczność dochodzenia swoich praw przed sądem;

• ugoda sądowa albo pozasądowa – zdarza się, że na pewnym etapie procesu towarzystwa ubezpieczeń dochodzą do wniosku, że korzystniejsze od czekania na zakończenie procesu może być zawarcie z poszkodowanym pacjentem ugody;

Istnieje również szansa na uzyskanie odszkodowania po uzyskaniu orzeczenia wojewódzkiej komisji ds. orzekania o zdarzeniach medycznych, gdyż szpital ma wtedy obowiązek przedstawienia propozycji kwoty, którą może wypłacić w związku ze szkodą. Minusem tego rozwiązania jest fakt ograniczenia maksymalnej kwoty roszczeń, jaką można otrzymać:

• 300 000 zł w przypadku śmierci Wnioskodawcy;
• 100 000 zł w przypadku szkód skutkujących uszczerbkiem na zdrowiu pacjenta.

Przyjęcie propozycji przed komisją wiąże się z jednoczesnym zrzeczeniem się roszczeń na przyszłość, co wielokrotnie jest argumentem potwierdzającym konieczność odrzucenia propozycji szpitala i dalszego procedowania przed sądem cywilnym.

Więcej na temat poszczególnych postępowań w sprawach dotyczących błędów medycznych mogą przeczytać Państwo na Naszym Blogu.

Błąd medyczny – Przedawnienie

Dochodzenie wszelkich roszczeń w sprawach błędów medycznych powinno odbywać się co do zasady jak najszybciej po zaistnieniu błędu medycznego albo po dacie śmierci pacjenta wskutek błędu medycznego.

Istnieją dwa podstawowe powody takiego założenia:

• Po pierwsze im krótszy upływ czasu tym większe szanse na wykazanie błędu medycznego, przesłuchanie wszystkich świadków, uzyskanie dodatkowych informacji i dokumentów, które z upływem czasu mogą ulec zniszczeniu. Częstym problemem jest niekompletna dokumentacja medyczna, która w przypadku sporządzenia kilkanaście lat wcześniej może być w dużej mierze nieczytelna. Zwlekanie z podjęciem czynności związanych z dochodzeniem swoich praw zazwyczaj jest niekorzystne dla roszczącego.

• Drugim, najpoważniejszym problemem jest przedawnienie. Pod tym pojęciem kryje się niemożność dochodzenia roszczeń związanych z błędem medycznym po upływie określonego czasu. Tym samym nawet jeśli doszło do błędu medycznego szpital albo zakład ubezpieczeń mogą odmówić wypłaty świadczeń powołując się na przedawnienie.

   

  Teoretycznie w takich sytuacjach możliwe jest, że Sąd zastosuje art. 5 kodeksu cywilnego i weźmie pod uwagę zasady współżycia społecznego uznając, iż szpital powinien zapłacić poszkodowanemu albo jego najbliższym odszkodowanie, lecz nie jest to często stosowane rozwiązanie.

Terminy przedawnienia roszczeń dotyczących błędów medycznych

Terminy przedawnienia spraw dotyczących błędów medycznych są odrębne dla postępowań cywilnych oraz dla postepowań przed wojewódzkimi komisjami ds. orzekania o zdarzeniach medycznych.

Wniosek do Wojewódzkiej Komisji do Spraw Orzekania o Zdarzeniach Medycznych składa się w terminie roku od dnia, w którym dowiedzieli się Państwo o zdarzeniu medycznym, nie później jednak niż 3 lata od daty zdarzenia, o czym stanowi ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. W praktyce zdarza się, że komisje uznają, iż termin ten powinien wynosić rok od zdarzenia.

Przykładowo stanowisko części składów orzekających komisji w Warszawie wyraża się w poglądzie, że w dniu śmierci pacjenta rodzina powinna wiedzieć o zdarzeniu medycznym, podobnie w dniu porodu matka powinna wiedzieć o zdarzeniu medycznym, polegającym na śmierci noworodka wskutek nieprawidłowości. W przypadku uznania, że wniosek złożono po terminie komisja zwróci go. Decyzja komisji jest ostateczna, bez prawa do jakiegokolwiek odwołania.

W przypadku postepowań sądowych wyróżniamy kilka terminów przedawnienia w sprawach o błędy medyczne:

• 3 lata od daty dowiedzenia się o błędzie medycznym, nie później jednak niż 10 lat od jego zaistnienia.

  Sądy liczą termin 3 lat od daty, w którym poszkodowany z kompetentnego źródła takiego jak m.in. opinia lekarza dowiedział się o błędzie medycznym. Co istotne, samo podejrzenie błędu medycznego nie jest równoznaczne z ,,dowiedzeniem się”. Jest to bardzo korzystna sytuacja dla poszkodowanych. Należy jednak pamiętać, że ogranicza Państwa termin 10 lat od zdarzenia.
  Informacją mogącą mieć znaczenie dla liczenia przedawnienia jest nowelizacja kodeksu cywilnego, zgodnie z którą termin przedawnienia dłuższy niż 2 lata upływa wraz z końcem roku kalendarzowego. Oznacza to często dla poszkodowanego dodatkowe kilka miesięcy. Warunkiem jest, aby w dniu wejścia w życie nowelizacji nie było przedawnienia.
  Przykładowo: do błędu medycznego doszło 23 marca 2016 r. i tego dnia poszkodowany dowiedział się o błędzie medycznym. Przedawnienie zatem nastąpiłoby 23 marca 2019 r. Z uwagi na nowelizację termin ten ulega przedłużeniu do końca roku kalendarzowego tj. do dnia 31 grudnia 2019 r. Właśnie ta data jest datą, po której poszkodowany nie może dochodzić swoich roszczeń.

• 2 lata od dnia uzyskania pełnoletności przez osobę, która była małoletnia w dacie zdarzenia. Zazwyczaj dotyczy to spraw okołoporodowych, podczas których dziecko zostało poszkodowane, a rodzice nie dochodzili w jego imieniu roszczeń. Przepis ten ma chronić dzieci, które nie są w stanie dbać samodzielnie o swoje interesy, dopóki pozostają pod władzą rodziców.

• 20 lat od dnia zdarzenia – okres ten dotyczy spraw, które zostały uznane za przestępstwo prawomocnym wyrokiem skazującym. W praktyce są to dość rzadkie przypadki w sprawach błędów medycznych.

Więcej na temat poszczególnych postępowań w sprawach dotyczących błędów w sztuce lekarskiej mogą przeczytać Państwo na Naszym Blogu.

Zadośćuczynienie za błąd medyczny

Zadośćuczynienie za błąd medyczny jest podstawowym roszczeniem przysługującym pacjentom poszkodowanym w sprawach błędów medycznych. Zadośćuczynienie przysługuje zgodnie z art. 445 k.c. osobie poszkodowanej, która doznała uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia.

Zadośćuczynienie to świadczenie pieniężne, które ma w pewien sposób złagodzić osobie poszkodowanej wszelkie cierpienia doznawane obecnie oraz w przyszłości z powodu błędu medycznego. Zadośćuczynienie jest innym świadczeniem niż odszkodowanie opisane w dalszej części artykułu. Zasadnicza różnica sprowadza się do tego, że odszkodowanie zapewnia zwrot wszelkich poniesionych kosztów związanych z błędem medycznym, a zadośćuczynienie ma prowadzić do ,,wynagrodzenia” odczuwanych cierpień w sferze niematerialnej.

Nie istnieją żadne limity ani stawki orzekanego zadośćuczynienia. W praktyce to od sposobu wykazania jak uciążliwe dla pacjenta są skutki błędu medycznego oraz jak mocno wpłynęły one na zmianę jego życia zależy wysokość zadośćuczynienia.

Trudność w orzekaniu o zadośćuczynieniu wynika również z tego, iż jest ono kompleksowym świadczeniem, obejmującym również przewidywalne skutki błędu medycznego, które pojawią się w przyszłości.

Wyjątek od wyżej wskazanej zasady ,,przewidywalności” to powstanie skutków błędu medycznego, które nie były możliwe do przewidzenia po zapadnięciu prawomocnego wyroku. W takiej sytuacji poszkodowany ma prawo ponownie wytoczyć proces szpitalowi albo zakładowi ubezpieczeń w zakresie nowo powstałej szkody.

Przesłanki wysokości zadośćuczynienia za błąd medyczny

Sądy orzekając o wysokości zadośćuczynienia zazwyczaj biorą pod uwagę:

• stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu poszkodowanego (w tym ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu);
• czas trwania leczenia, rehabilitacji, odczuwania wszelkich dolegliwości;
• wiek osoby poszkodowanej;
• poczucie krzywdy odczuwane przez poszkodowanego;
• możliwości powrotu poszkodowanego do normalnego funkcjonowania;
• wpływ następstw błędu medycznego na plany życiowe, zawodowe i rodzinne poszkodowanego
• stopę życiową społeczeństwa;
• czynniki indywidualizujące np. wykonywany zawód (przykładowo osoba, która doznała oszpecenia ciała w postaci blizn będąca modelką otrzyma inną wysokość zadośćuczynienia niż 60-letni mężczyzna pracujący jako mechanik samochodowy, z drugiej strony mechanik samochody otrzyma wyższe zadośćuczynienie za uszkodzenie sprawności prawej nogi niż księgowa wykonująca typowo siedzącą pracę).
• rodzaj popełnionego przez personel szpitala zaniedbania – zasadą stosowaną przez część sądów jest uwzględnianie okoliczności rażących naruszeń wiedzy medycznej w wysokości zadośćuczynienia.

Sądy powinny również uwzględniać przy decydowaniu o wysokości zadośćuczynienia postawę pozwanego lekarza albo szpitala. Najczęściej bowiem lekarze oraz towarzystwa ubezpieczeń do czasu uzyskania prawomocnego wyroku nie poczuwają się do tego, by uznać swoją odpowiedzialność nawet jeśli zdają sobie z tego sprawę. Poszkodowany odczuwa dodatkową krzywdę związaną z brakiem umiejętności przyznania się szpitala do błędu i koniecznością dochodzenia swoich praw w długim i skomplikowanym procesie sądowym.

Odszkodowanie za błąd medyczny

Duża część poszkodowanych pacjentów określa mianem odszkodowania wszelkie roszczenia związane z błędem medycznym. Pojęcie to jest wtedy traktowane zbiorczo. Prawo przewiduje jednak odszkodowanie jako odrębne roszczenie od opisanego powyżej zadośćuczynienia. Zgodnie z art. 444 kodeksu cywilnego ,,W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty”

Tym samym po wykazaniu, że personel szpitala albo innej placówki medycznej dopuścił się błędu medycznego możemy dochodzić stosownego odszkodowania za wszelkie poniesione z powodu błędu medycznego koszty.

Warunkiem koniecznym jest wykazanie, że poniesione koszty pozostają w związku z błędem medycznym i jego następstwami. Musimy udowodnić, że odszkodowanie, którego żądamy nie byłoby potrzebne, gdyby nie fakt, że jesteśmy ofiarą błędu medycznego.

Przykładowo, jeśli pan Kowalski wskutek błędu medycznego ma amputowaną nogę, poniósł koszty zakupu wózka inwalidzkiego, protezy oraz opatrunków koniecznych w procesie leczenia ma prawo dochodzić zwrotu poniesionych kosztów. Naturalnym jest bowiem, że tylko z powodu błędu medycznego przedmioty te są mu potrzebne. Jeśli natomiast zakupił nowy telewizor nie może żądać zwrotu od szpitala albo od zakładu ubezpieczeń kosztów jego zakupu. Fakt, iż nie ma jednej nogi w żaden sposób nie wpłynie bowiem na konieczność posiadania nowego telewizora.

Koniecznym warunkiem uzyskania odszkodowania jest wykazanie, że faktycznie ponieśli Państwo wydatki albo ich poniesienie jest konieczne w określonej wysokości.

Najlepszym rozwiązaniem jest gromadzenie faktur oraz imiennych rachunków. Pomocne może się również okazać przygotowanie oświadczeń osób, które pomagały Państwu w wykonywaniu części czynności, np. zawoziły do lekarzy. W przypadku konieczności poniesienia wydatku, na który Państwa nie stać należy zorganizować kosztorys albo zaświadczenie potwierdzające wysokość przewidywanego wydatku. Potrzebny będzie wtedy dokument potwierdzający konieczność poniesienia wydatku taki jak np. zaświadczenie lekarskie.

Jakie koszty obejmuje odszkodowanie za błędy medyczne

Odszkodowanie za skutki błędu medycznego obejmuje m.in:

• Koszty leczenia – Pod pojęciem koszty leczenia rozumiemy wszystkie koszty konieczne do szybkiego powrotu do zdrowia i zminimalizowania skutków błędu medycznego. Mogą one obejmować wydatki na zakup leków, środków opatrunkowych, ortez, wózków inwalidzkich, specjalistycznego wyżywienia. Zaliczymy do nich także koszty poniesione w związku z wizytami i badaniami specjalistycznymi, konsultacjami, rehabilitacją.

  Istotne jest, by wiedzieć, że poszkodowany ma prawo do uzyskania zwrotu za świadczenia uzyskane również w formie tzw. leczenia prywatnego. Sądy wychodzą z założenia, że oczekiwanie na leczenie w ramach NFZ w wielu przypadkach skończyłoby się negatywnie dla poszkodowanego z uwagi na odległe terminy badań i wizyt. Poszkodowany ma natomiast prawo jak najszybszego powrotu do zdrowia za pomocą wszelkich dostępnych środków, w tym korzystając z pomocy specjalistów za granicą. Za każdym razem konieczne jest wtedy udowodnienie celowości takiego, a nie innego sposobu leczenia. Jeśli Sąd dojdzie do przekonania, że poszkodowany generował koszty niepotrzebnie, gdyż mógł skorzystać z pomocy na podobnym poziomie w ramach NFZ albo w kraju może zakwestionować zasadność zwracania poniesionych kosztów.

• Koszty przygotowania poszkodowanego do zmiany zawodu – Koszty związane z przystosowaniem do wykonywania zawodu dotyczą tych sytuacji, w których poszkodowany z powodu błędu medycznego nie ma możliwości dalszego wykonywania swojego zawodu. Podmiot odpowiedzialny powinien wtedy zwrócić poszkodowanemu koszty przekwalifikowania się w postaci kursów, szkoleń, zakupu materiałów dydaktycznych.

• Koszty związane z odwiedzinami najbliższych – Osoba poszkodowana wskutek błędu medycznego zazwyczaj ma najbliższych, którzy ją odwiedzają w trakcie pobytu w szpitalu. Nierzadko są to znaczne odległości, które wiążą się z faktem poniesienia kosztów dojazdów środkami transportu publicznego albo samochodem osobowym. Koszty te również powinny zostać zwrócone przez podmiot odpowiedzialny. Konieczne będzie posiadania biletów i faktur za przejazdy środkami transportu publicznego. W przypadku przejazdów wykonywanych samochodem osobowym niezbędne będą faktury zakupu paliwa, kserokopia dowodu rejestracyjnego samochodu, którym wykonywano przejazd, kserokopia praw jazdy kierowcy, oświadczenie o ilości przejechanych kilometrów.

• Odrębnym roszczeniem jest odszkodowanie dotyczące zwrotu kosztów pogrzebu w przypadku śmierci pacjenta z powodu błędu medycznego. Rodzinie przysługuje wtedy dodatkowo zwrot kosztów pogrzebu i stypy. Świadczenie to jest niezależne od wcześniejszego uzyskania zwrotu kosztów pogrzebu w ramach tzw. zasiłku pogrzebowego i przysługuje nawet gdy rodzina uzyska zasiłek pogrzebowy.

Warto wiedzieć, że istnieją też inne formy roszczeń odszkodowawczych w postaci choćby renty z tytułu utraconych dochodów, zmniejszonych widoków powodzenia na przyszłość oraz renty z tytułu zwiększonych potrzeb. Świadczenia te określane często jako odrębne od odszkodowania świadczenia rentowe zostały opisane szczegółowo na Naszym blogu.

Błąd medyczny pozew – wzór

Spotykamy się z pytaniem czy można opracować wzór pozwu, najlepiej taki, który będzie gwarancją sukcesu. Nie ma takiej możliwości, a w każdym razie nic Nam o tym nie wiadomo.

Powinni Państwo wiedzieć, że pozew o odszkodowanie jest bardzo ważnym pismem, które wszczyna postepowanie sądowe mające na celu wykazanie błędu medycznego. Należy pamiętać o tym, że w postępowaniu cywilnym wszelkie dowody powinny zostać zgłoszone bez zbędnej zwłoki. W praktyce wszelkie twierdzenia, zarzuty, wnioski, dowody powinny zostać wskazane i opisane w pozwie.

Czy można to zrobić później? Można, ale nie mają Państwo wtedy gwarancji, czy sąd wyrazi zgodę na zgłaszanie ich w kolejnych pismach. Ryzykują Państwo w ten sposób w skrajnych przypadkach ewentualną przegraną. Zabezpieczeniem jest zatem dobrze napisany pozew.

Co powinien zawierać pozew w sprawie o błąd medyczny

Na pewno pozew nie może być napisany na wzorku znalezionym w Internecie albo przekazanym od znajomego, który wygrał postępowanie o błąd medyczny.

Każda sprawa błędu medycznego jest zindywidualizowana, a argumenty użyte w innej sprawie mogą czasami zaszkodzić.

Pozew powinien być napisany tak, aby przekonać sędziego i biegłego do punktu widzenia poszkodowanego. Musi zawierać m.in.

• oznaczenie Sądu oraz stron;
• wskazanie wysokości żądanych roszczeń wraz z uwzględnieniem odsetek;
• uzasadnienie żądań wraz ze wskazaniem podstawy prawnej;
• opisaniem procesu leczenia, jego skutków i nieprawidłowości, do których doszło;
• wniosek o zabezpieczenie powództwa o ile jest to uzasadnione rodzajem sprawy (w praktyce wtedy, gdy konieczne jest natychmiastowe leczenie poszkodowanego, a oczekiwanie na wydanie wyroku doprowadzi do negatywnych następstw, które będą trudne do odwrócenia);
• informację o tym, jakie dowody powinny zostać przeprowadzone, aby doszło do wykazania błędu medycznego;
• wniosek o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania i zastępstwa procesowego.

W przypadku nieprawidłowo napisanego pozwu, niespełniającego wymogów wskazanych w kodeksie postępowania cywilnego Sąd poprosi o uzupełnienie tych braków w terminie 7 dni. Niewykonanie zobowiązania Sądu będzie skutkować zwrotem pozwu.

W przypadku pozwu, który nie jest merytorycznie napisany (nawet jeśli spełnia on wymogi formalne i Sąd rozpocznie procedowanie) narażają się Państwo na duże ryzyko przegrania sprawy. Wiąże się to z negatywnymi konsekwencjami finansowymi w postaci obciążenia kosztami zastępstwa procesowego drugiej strony oraz m.in. kosztami wniesionej opłaty od pozwu i przeprowadzonych w trakcie procesu opinii biegłego. Tym samym przegrana może się wiązać z koniecznością zapłacenia Sądowi kilku, a nawet kilkudziesięciu tysięcy złotych.

Pozew to pierwszy etap postępowania sądowego w trakcie, którego przeprowadza się wszystkie dowody, w tym uzyskuje się opinię biegłego, przesłuchuje świadków oraz poszkodowanego.

Więcej na temat postępowania cywilnego w sprawach o błąd medyczny mogą przeczytać Państwo na Naszym Blogu.

Wysokość odszkodowań za błędy medyczne

Najczęstszym pytaniem, które słyszymy od klientów obok tego jakie są szanse na wygraną jest pytanie: jakie odszkodowanie mam szanse otrzymać? Powinno ono raczej brzmieć: jakie zadośćuczynienie, odszkodowanie i świadczenia rentowe mam szansę otrzymać?

Zadośćuczynienie dotyczy naszego cierpienia fizycznego i psychicznego, straconych szans, możliwości, konieczności zmiany naszego życia.

Odszkodowanie zaś odnosi się do negatywnych skutków finansowych ponoszonych wskutek błędu medycznego. Czasami używamy jednak zbiorczego określenia odszkodowanie rozumianego jako suma wszystkich świadczeń uzyskanych z tytułu błędu medycznego.

Odpowiedź na postawione pytanie jest trudna, dlatego nigdy nie wskazujemy konkretnych kwot, które można uzyskać. W sprawach błędów medycznych nie jest możliwe policzenie z kalkulatorem kwot, które zasądzi sąd. Można jedynie wskazać dość szerokie ich przedziały, co wynika z tego, iż wysokość zadośćuczynienia, odszkodowania i renty zależy od wielu czynników, takich choćby jak skutki błędu medycznego, którego dopuścił się lekarz albo szpital, stopień nieprawidłowości poszkodowanego na skutek błędu medycznego pacjenta czy też dramatyzm jego doznań.

Przykłady kwot zasądzanych w sprawach o błędy medyczne

Poniżej wskazane są przykłady kwot, jakie Sądy orzekają w sprawach błędów medycznych. Możemy wyróżnić dwie grupy spraw:

• Ze skutkiem śmiertelnym dla pacjenta – Sprawy błędów medycznych, w których dochodzi do śmierci pacjenta wiążą się zazwyczaj z większą szansą na przewidzenie kwot zadośćuczynienia, które najbliżsi otrzymają w przypadku wygranej.

  Osobami najbliższymi są osoby, których sytuacja życiowa była w jakikolwiek sposób zależna od zmarłego oraz pozostawały one w bliskim związku z osobą zmarłą. Osobą najbliższą mogą być również osoby niezwiązane pokrewieństwem, np. narzeczona czy osoba wspólnie zamieszkująca itp.

  Przykłady orzeczeń:

  • Sąd Okręgowy w Warszawie uznał, iż za śmierć matki w szpitalu każde z dzieci powinno otrzymać łącznie kwotę po ok. 150 000 zł zadośćuczynienia.
  • Sąd Okręgowy w Warszawie uznał, iż za śmierć kilkumiesięcznego dziecka z powodu nieprawidłowej diagnozy rodzicom należy się łączne zadośćuczynienie 200 000 zł.

• Bez skutku śmiertelnego dla pacjenta – Sprawy błędów medycznych, które nie są połączone ze skutkiem śmiertelnym mogą dotyczyć m.in. błędów podczas porodu, zakażeń szpitalnych, w tym sepsa, błędów okołooperacyjnych.

  Wysokość zadośćuczynienia, jaką może uzyskać pacjent określa się każdorazowo uwzględniając skutki, z którymi zmaga się poszkodowany pacjent.

  W przypadku konieczności przedłużenia hospitalizacji z powodu zakażenia otrzymamy niższe zadośćuczynienie niż w przypadku, gdy skutkiem błędnie przeprowadzonej operacji jest niepełnosprawność.

  Przykłady orzeczeń:

  • Sąd Okręgowy w Lublinie uznał, iż kwota 50.000,00 zł jest adekwatna dla powódki, której proces leczenia opóźnił się o miesiąc z powodu infekcji spowodowanej brakiem należytej staranności personelu szpitala.
  • Sąd Apelacyjny w Białymstoku uznał, iż kwota 150.000,00 zł jest adekwatna za wycięcie macicy spowodowanej zakażeniem szpitalnym.
  • Sąd Apelacyjny w Warszawie uznał, iż rodzice dziecka niepełnosprawnego wskutek błędów okołoporodowych powinni otrzymać łącznie ponad 400.000,00 zł zadośćuczynienia.
  • Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim uznał, iż kwota 700.000,00 zł zadośćuczynienia jest adekwatna dla dziecka cierpiącego na mózgowe porażenie dziecięce wskutek błędów przy porodzie.
  • Sąd Apelacyjny w Lublinie przyznał 1.200.000,00 zł zadośćuczynienia powódce, która wskutek nieprawidłowego przeprowadzenia operacji kręgosłupa stała się osobą trwale niepełnosprawną.

Powyżej wskazane przykłady odzwierciedlają zróżnicowanie wysokości uzyskiwanych kwot nawet w wydawałoby się podobnych przypadkach. Powinni Państwo pamiętać, że każdy na swój sposób zmaga się ze skutkami błędu medycznego, dlatego tak istotne jest wykazanie Sądowi negatywnych następstw, które pojawiły się wskutek błędów medycznych co może się przyczynić do uzyskania wyższych świadczeń.

Więcej przykładów spraw dotyczących błędów medycznych mogą Państwo przeczytać na Naszym Blogu.

Adwokat błędy medyczne Warszawa

Tytuł akapitu wskazujący na Warszawę nie znalazł się tutaj przypadkowo. Warszawa została wskazana jako miejsce prowadzenia spraw dotyczących błędów medycznych, ze względu na możliwość pozywania przed sądami Warszawskimi towarzystw ubezpieczeń odpowiadających na podstawie polisy OC za błędy medyczne popełniane przez lekarzy i szpitale z całej Polski.

Dlaczego jest to korzystne?

• Przede wszystkim dla tego, że sądy warszawskie statystycznie orzekają najwyższe świadczenia odszkodowawcze w całej Polsce.

• Po drugie w Warszawie wpisanych jest najwięcej biegłych lekarzy z największej liczby specjalizacji. Przekłada się to na krótszy czas oczekiwania na wydanie specjalistycznej opinii przez biegłego lekarza czy zespół biegłych lekarzy.

• Co istotne z uwagi na instytucję tzw. pomocy prawnej nawet w przypadku prowadzenia procesu o błąd medyczny w Warszawie istnieje możliwość przesłuchania osób najbliższych poszkodowanego pacjenta przez sąd, w miejscu ich zamieszkania, tak by nie była to dla nich uciążliwość.

Dlaczego adwokat?

Na rynku istnieje wiele podmiotów świadczących pomoc osobom poszkodowanym wskutek błędów medycznych. Decydując się na jeden z nich oprócz poziomu wiedzy z zakresu błędów medycznych warto wziąć pod uwagę czy będzie to adwokat, radca prawny, czy też kancelaria odszkodowawcza, która ma niewiele wspólnego z zawodami prawniczymi.

Kancelaria odszkodowawcza często posługuje się zamiennymi nazwami jak Kancelaria prawna, firma odszkodowawcza, rejestr czy fundacja. Wyznacznikiem jest, jednakże nie jej nazwa, a fakt, że nie tworzą jej adwokaci czy radcowie prawni, lecz zazwyczaj osoby niezwiązane z prawem, które nie mają uprawnień do reprezentowania klientów przed sądem.

Jest to o tyle istotne, że bardzo często kancelarie odszkodowawcze reklamują się sprawnością w zawieraniu ugód. Należy mieć jednak świadomość, że ugody takie zawierane są często nie z uwagi na dobro klienta, lecz dlatego, że firmy nie dysponują możliwościami dochodzenia praw klienta w sądzie, w którym może wystąpić tylko adwokat i radca prawny.

Co prawda zdarza się, że firmy odszkodowawcze zamieszczają informację o tym, że współpracują z adwokatami, lecz zazwyczaj w sądzie pojawi się za każdym razem inny adwokat nie znający sprawy, a ponadto na stronach kancelarii odszkodowawczych nie są zamieszczone dane adwokatów, więc nie wiedzą Państwo z kim będą współpracować.

Zdarza się również, że firmy odszkodowawcze robią trudności z wypłatami uzyskanych świadczeń odszkodowawczych klientom, nie posiadają polis OC w przypadku błędnego poprowadzenia sprawy, a nie prowadząc sprawy w sądzie uzyskują dla Państwa dużo niższe świadczenia.

Opisane powyżej okoliczności oczywiście nie muszą Państwa spotkać, jednak w tak ważnej sprawie jak udowodnienie, a następnie uzyskanie świadczeń z tytułu błędu medycznego nie warto ryzykować.

Gdy chodzi o rekompensatę za przeżyte wskutek błędu medycznego cierpienia lub zabezpieczenie bezpieczeństwa finansowego na przyszłość warto dokonać przemyślanego wyboru, gdyż zła decyzja w tym zakresie może kosztować bardzo wiele.