Błędy lekarskie

 

 

Błędem w sztuce lekarskiej, błędem lekarskim, czy błędem medycznym nazywamy takie działania lub zaniechania lekarza czy personelu szpitala, które są obiektywnie sprzeczne z powszechnie przyjętymi zasadami aktualnej wiedzy i sztuki medycznej.

Art. 4 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty nakłada na lekarzy obowiązek prowadzenia leczenia:

• zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej,
• dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób,
• zgodnie z zasadami etyki zawodowej,
• z należytą starannością.

Błędem lekarskim można więc nazwać zachowanie lekarza sprzeczne z obowiązkami nałożonymi na niego przez wskazany powyżej art. 4 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

 

Wśród błędów w sztuce lekarskiej można wyróżnić dwa ich rodzaje tj:

• błąd diagnostyczny – polegający na postawieniu przez lekarza błędnej diagnozy, która prowadzi do zastosowania wobec pacjenta błędnego leczenia.
• Błąd terapeutyczny – który polega na podjęciu wobec pacjenta błędnego leczenia pomimo właściwego rozpoznania choroby. Do błędów terapeutycznych należą również wszystkie przypadki błędów lekarskich okołooperacyjnych i błędów lekarskich śródoperacyjnych, jak również przypadki nieprawidłowej opieki pooperacyjnej.

Więcej na temat zagadnień dotyczących błędów lekarskich mogą Państwo przeczytać na Naszym Blogu.

 

Błąd lekarski – co robić

 

To bardzo ważne pytanie, gdyż prawidłowe działanie niezwłocznie po podjęciu wątpliwości co do prawidłowego przebiegu leczenia wielokrotnie ma decydujące znaczenia dla późniejszego powodzenia postępowania w sprawie udowodnienia błędu w sztuce lekarskiej, pociągnięcia odpowiedzialnych za zaniedbania lekarzy do odpowiedzialności karnej lub dyscyplinarnej oraz dochodzenia roszczeń odszkodowawczych za skutki błędu lekarskiego.

 

Pierwszą czynnością powinno być uzyskanie ze szpitala czy od lekarza prowadzącego leczenie dokumentacji medycznej, która będzie:

• Kompletna – należy dodatkowo poprosić o zaświadczenie o kompletności wydanej dokumentacji medycznej pacjenta.
• Uczytelniona – duża część dokumentacji medycznej może być sporządzona pismem odręcznym, które u większości lekarzy bywa w znacznym stopniu nieczytelne. Uczytelniona dokumentacja jest przepisana komputerowo, więc nie będzie wątpliwości co do treści zapisów sporządzonych przez lekarzy.
• Poświadczona za zgodność z oryginałem – zazwyczaj w formie pieczątki z podpisem osoby sporządzającej kopię dokumentacji medycznej. Żądając poświadczenia dokumentacji medycznej ze zgodność z oryginałem mamy większą szansę, że nie zostanie ona sfałszowana przed wydaniem.

 

Jeżeli skutkiem błędu lekarskiego była śmierć pacjenta, należy wraz z wnioskiem o dokumentację medyczną wystąpić o wykonanie sekcji zwłok pacjenta. Wykonanie sekcji zwłok pozwala ustalić dokładny stan zdrowia pacjenta w chwili śmierci jak również jego obciążenia zdrowotne oraz dokładną przyczynę jego zgonu.

Jest to bardzo ważne dla późniejszego postępowania w przedmiocie udowodnienia błędu w sztuce lekarskiej, gdyż do wykazania odpowiedzialności za błąd lekarski niezbędne jest wykazanie nie tylko nieprawidłowego rozpoznania choroby, przebiegu procesu leczenia czy błędnie wykonanego zabiegu operacyjnego, ale należy również udowodnić, że śmierć była bezpośrednim skutkiem popełnionych przez szpital czy lekarza błędów. Najczęstszą strategią obrony szpitali jest twierdzenie, że pacjent umarł z powodu innych chorób współistniejących, a nie na skutek zaniedbań i błędów, których dopuścił się lekarz czy personel szpitala.

 

Jak dochodzić błędu lekarskiego

 

Po uzyskaniu kompletnej, uczytelnionej i poświadczonej za zgodność z oryginałem dokumentacji medycznej oraz ewentualnie wyników sekcji zwłok pacjenta należy zdecydować o wyborze drogi wykazania, że szpital czy lekarz dopuścił się błędu w sztuce lekarskiej.

Do wyboru jest kilka postępowań z których każde ma swoje wady i zalety. Nie wszystkie postępowania można też prowadzić jednocześnie, co również warto wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji.

• Prokuratura i postepowanie karne – jest to droga wykazania błędów w sztuce lekarskiej najczęściej wybierana przez osoby, które nie zwróciły się o pomoc do profesjonalnego pełnomocnika. Niestety jest to również najdłuższa i najtrudniejsza droga do udowodnienia błędu lekarskiego, a dodatkowo przez czas trwania postępowania karnego nie można wszcząć postępowania przed Wojewódzką Komisją do spraw Orzekania o Zdarzeniach Medycznych. Niewątpliwą zaletą jest natomiast brak kosztów tego postępowania oraz fakt, że większość czynności prowadzi prokurator, więc nie trzeba samemu sporządzać pism procesowych i wniosków dowodowych.

• Pozew i postępowanie cywilne – w większości spraw dotyczących błędów lekarskich jest to niezbędna droga, daje największe szanse wykazania błędu w sztuce lekarskiej oraz uzyskania najwyższych kwot tytułem odszkodowania, zadośćuczynienia czy renty za skutki błędu lekarskiego. Niestety oprócz zalet ma również wady, takie jak: długi czas postępowania, koszty oraz konieczność osobistego sporządzania pism i wniosków dowodowych. Zdecydowanie zalecamy skorzystanie z pomocy adwokata przed rozpoczęciem postępowania w sprawie błędu lekarskiego przed sądem cywilnym.

• Postępowanie przed Wojewódzką Komisją do spraw Orzekania o Zdarzeniach Medycznych – łączy zalety postępowania karnego i cywilnego, gdyż pozwala na uzyskanie potwierdzenia błędu w sztuce lekarskiej oraz świadczeń odszkodowawczych, jednak zdecydowanie niższych niż w przypadku procesu cywilnego. Dodatkową zaletą jest zdecydowanie krótszy czas postępowania niż w postępowaniu karnym czy cywilnym oraz niskie koszty postępowania, które z reguły nie przekraczają 500 zł w przypadku porażki. Podstawową wadą postępowania przed Wojewódzką Komisją do spraw Orzekania o Zdarzeniach Medycznych jest wysokość możliwego do uzyskania odszkodowania. W przypadku stwierdzenia przez komisję błędu lekarskiego szpital przedstawia propozycję ugody, którą można jedynie przyjąć lub odrzucić bez możliwości negocjacji. Często proponowane są symboliczne kwoty, jak np. 20.000,00 zł za śmierć osoby najbliższej dla całej rodziny, więc właściwych roszczeń i tak trzeba dochodzić przed sądem cywilnym. Kolejną wadą jest krótki termin przedawnienia. Zgodnie z ustawą jest to trzy lata od wystąpienia zdarzenia, jednak Komisja Warszawska praktycznie nie przyjmuje do rozpoznania spraw starszych niż rok.

• Postępowanie przed ubezpieczycielem z polisy OC – zaletami tego postępowania jest szybkość, gdyż trwa zazwyczaj jedynie kilka miesięcy i brak kosztów. Niestety największą wadą jest bardzo niska skuteczność. Towarzystwa Ubezpieczeń praktycznie w każdym przypadku odmawiają przyjęcia odpowiedzialności nawet jeżeli są świadome, że w sprawie doszło do błędu w sztuce lekarskiej. Jeżeli odpowiedzialność zostanie przez towarzystwo ubezpieczeń przyjęta to kwoty świadczeń odszkodowawczych będą znacznie zaniżone. W większości przypadków nie przekraczają 30% wysokości świadczeń, które można uzyskać w postępowaniu przed sądem cywilnym.

• Postępowanie przed Rzecznikiem Praw Pacjenta – jest to droga, którą warto stosować pomocniczo obok innych postępowań, gdyż pozwala uzyskać dodatkową opinię niezależnego biegłego i nie generuje dodatkowych kosztów. Niestety postępowanie przed Rzecznikiem Praw Pacjenta trwa długo, a w celu uzyskania świadczeń odszkodowawczych z tytułu błędu w sztuce lekarskiej i tak będzie trzeba skierować sprawę do sądu cywilnego.

• Postępowanie dyscyplinarne przed sądem lekarskim – postępowanie to służy do pociągnięcia lekarza, który dopuścił się błędu w sztuce lekarskiej do odpowiedzialności dyscyplinarnej. Bardzo ciężko wykazać w nim zawinienie lekarza, więc warto je wszczynać wyłącznie mając udowodniony błąd lekarski w innym postępowaniu np. cywilnym lub karnym. Postępowanie trwa długo i nie można w nim uzyskać świadczeń odszkodowawczych dla poszkodowanego pacjenta lub jego najbliższej rodziny. Zaletą jest brak kosztów tego postępowania.

Więcej na temat poszczególnych postępowań w sprawach dotyczących błędów w sztuce lekarskiej mogą przeczytać Państwo na Naszym Blogu.

 

Odpowiedzialność karna lekarza

 

Lekarz za dopuszczenie się błędu w sztuce lekarskiej może ponieść odpowiedzialność różnego rodzaju:

• cywilną – finansową;
• dyscyplinarną – zawodową;
• karną – za popełnione wskutek błędu lekarskiego przestępstwo.

Odpowiedzialność karna lekarza jest odpowiedzialnością za popełnienie przestępstwa opisanego w kodeksie karnym. W celu rozpoczęcia postępowania karnego w sprawie błędu w sztuce lekarskiej należy złożyć zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa do prokuratury rejonowej właściwej dla miejsca, gdzie odbywało się leczenie, czyli siedziby szpitala lub gabinetu lekarskiego.

 

Zawiadomienie do prokuratury w sprawie błędu lekarskiego

 

Zawiadomienie można złożyć do prokuratury pisemnie lub ustnie podczas przesłuchania przez właściwego prokuratora, który dokładnie wypyta o wszystkie okoliczności sprawy i sporządzi właściwe dokumenty niezbędne do wszczęcia postępowania w sprawie.

Po przyjęciu zawiadomienia rozpocznie się postępowanie przygotowawcze, w ramach, którego prokurator zabezpieczy dokumentację medyczną, przesłucha lekarzy i personel szpitala oraz ewentualnych dodatkowych świadków i przekaże zebrane dowody odpowiednim biegłym w celu sporządzenia opinii czy zastosowany proces leczenia był zgodny z aktualną wiedzą i sztuką medyczną. Jeżeli biegli potwierdzą zaniedbania lub błędy w sztuce lekarskiej, prokurator ustali osobę odpowiedzialną za ich popełnienie i postawi jej odpowiednie zarzuty, a następnie przekaże sprawę do sądu karnego celem potwierdzenia jej winy przez sędziego i wymierzenia odpowiedniej kary.

 

Kodeks karny nie zawiera przepisów dotyczących bezpośrednio przestępstwa popełniania błędu w sztuce lekarskiej, jednak lekarze ponoszą odpowiedzialność karną za skutki popełnionego błędu lekarskiego opisane w następujących artykułach kodeksu karnego:

• 156 § 1 k.k. – spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu;
• 157 § 1 i 2 k.k. – naruszenie czynności narządu ciała lub spowodowanie rozstroju zdrowia;
• 160 § 1 k.k. – narażenie na niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu;
• 162 § 1 k.k. – nieudzielenie pomocy osobie, której grozi niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Więcej na temat odpowiedzialności karnej lekarza oraz postępowania karnego w sprawach dotyczących błędów lekarskich mogą przeczytać Państwo na Naszym Blogu.

 

Błąd lekarski – Świadczenia odszkodowawcze

 

Za popełniony błąd w sztuce lekarskiej lekarz ponosi odpowiedzialność nie tylko karną, ale przede wszystkim cywilną, czyli odszkodowawczą. Skutki błędu lekarskiego znacząco wpływają na życie i funkcjonowanie nie tylko pacjenta, ale w wielu przypadkach również jego osób najbliższych pogarszając stan psychiczny czy sytuację finansową rodziny.

W zależności od spowodowanych przez błąd w sztuce lekarskiej negatywnych skutków, poszkodowanemu pacjentowi lub jego osobom najbliższym należą się odpowiednie świadczenia odszkodowawcze takie jak zadośćuczynienie, odszkodowanie lub renta.

 

Zadośćuczynienie za błąd lekarski

 

Zadośćuczynienie jest podstawowym i najważniejszym świadczeniem odszkodowawczym, jakiego można dochodzić z tytułu błędu lekarskiego.

Zadośćuczynienie jest odszkodowaniem za szkody niematerialne, takie jak stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu, ból, krzywda, cierpienia zarówno fizyczne jak i psychiczne oraz zerwaną więź z osobą najbliższą w przypadku śmierci lub trwałego kalectwa pacjenta na skutek błędu w sztuce lekarskiej.

Zadośćuczynienie przysługuje praktycznie w każdym przypadku wykazanego błędu lekarskiego, a do jego dochodzenia nie są potrzebne żadne dodatkowe dokumenty, rachunki, faktury, itp., gdyż oceny rozmiaru i stopnia doznanych szkód niematerialnych dokonuje się indywidualnie zazwyczaj na podstawie opisów osób poszkodowanych czy przy pomocy badania psychologicznego lub psychiatrycznego.

Wysokość zadośćuczynienia za skutki błędu w sztuce lekarskiej, również jest kwestią ocenną i zależną od wielu okoliczności dotyczących danego przypadku. Potwierdzają to kwoty zadośćuczynienia zasądzane przez sądy w sprawach błędów lekarskich, które zaczynają się od kilkunastu tysięcy złotych w przypadku niewielkich skutków dla zdrowia pacjenta do kilkuset tysięcy złotych w przypadku jego śmierci, a nawet kilku milionów złotych w sytuacji, gdy na skutek błędu w sztuce lekarskiej pacjent zostaje osobą trwale niepełnosprawną i wymagającą stałej opieki osób trzecich.

 

Odszkodowanie za błąd w sztuce lekarskiej

 

Odszkodowanie jest świadczeniem znanym największej liczbie osób i najczęściej oczekiwanym przez pacjentów w sytuacji, gdy dochodzi do błędu lekarskiego. Odszkodowanie ma na celu wyrównanie osobie poszkodowanej lub jego najbliższej rodzinie doznanych w związku z zawinieniem lekarza bądź szpitala szkód materialnych, czyli pieniężnych.

Do wykazania wysokości należnego za skutki błędu lekarskiego odszkodowania potrzebne są dokumenty potwierdzające poniesione przez pacjenta lub jego najbliższą rodzinę straty materialne, czyli rachunki, faktury, spisy kosztów dojazdów wykonanych w związku z leczeniem, czy wyliczenia utraconych zarobków.

W przypadku śmierci pacjenta na skutek błędu w sztuce lekarskiej, jego małżonek, partner lub dzieci pozostające na utrzymaniu zmarłego mogą dochodzić dodatkowego jednorazowego odszkodowania z tytułu pogorszenia się ich sytuacji materialnej. Wysokość takiego jednorazowego odszkodowania może przekraczać nawet kilkadziesiąt tysięcy złotych.

 

Renta za skutki błędu lekarskiego

 

Renta jest okresowym świadczeniem odszkodowawczym, którego celem jest rekompensata strat materialnych pacjenta lub jego najbliższej rodziny, będących trwałym skutkiem błędu w sztuce lekarskiej.

Podobnie jak w przypadku odszkodowania celem renty jest naprawienie szkody materialnej, czyli pieniężnej, jednak renta jako świadczenie okresowe przyznawana jest na określony okres czasu, czyli np. na rok, dwa lata czy pięć lat, a czasem nawet dożywotnio.

W zależności od szkody jaką ma rekompensować renta z tytułu błędu lekarskiego dzielimy ją na kilka rodzajów:

• Renta z tytułu zwiększonych potrzeb – jej celem jest zapewnienie poszkodowanemu pacjentowi środków na pokrycie jego większych potrzeb, które są skutkiem błędu medycznego. Do takich zwiększonych potrzeb zaliczamy m.in. stałe koszty:

  • opieki osoby trzeciej,
  • rehabilitacji;
  • specjalistycznego prywatnego leczenia;
  • zakupu dodatkowych leków;
  • zakupu niezbędnych produktów i sprzętów medycznych;

• Renta z tytułu utraconych zarobków – celem tego rodzaju renty jest wyrównanie wysokości dochodów osiąganych przez pacjenta przed i po procesie leczenia, w trakcie którego doszło do błędu w sztuce lekarskiej. Jeżeli pacjent jest osobą całkowicie niezdolną do pracy to renta powinna być mu wypłacona w wysokości całego osiąganego przez niego wynagrodzenia za pracę, jeżeli niezdolność do pracy pacjenta jest częściowa, renta powinna pokrywać różnicę między poprzednimi, a obecnymi zarobkami poszkodowanego pacjenta.

• Renta z tytułu zmniejszonych widoków powodzenia na przyszłość – jest to najtrudniejszy do wykazania i uzyskania rodzaj renty, gdyż dotyczy odszkodowania za zmniejszone możliwości rozwoju zawodowego i osobistego pacjenta poszkodowanego na skutek błędu lekarskiego. Mimo trudności w udowodnieniu i uzyskaniu zdecydowanie warto dochodzić tego typu roszczeń, gdyż człowiek rozwija się przez całe swoje życie, a pozbawianie go tej możliwości zdecydowanie zasługuje na stosowne odszkodowanie.

• Renta alimentacyjna – to renta należna osobom najbliższym pacjenta, który zmarł na skutek błędu w sztuce lekarskiej, a które prowadziły z nim wspólne gospodarstwo domowe lub pozostawały na jego utrzymaniu, czyli współmałżonkowi, partnerowi (do uzyskania renty nie jest konieczny związek małżeński) lub dzieciom. Śmierć dorosłego członka rodziny zawsze pociąga za sobą straty materialne i pogorszenie poziomu życia. Jeżeli śmierć nastąpiła na skutek błędu medycznego, to obowiązek zrekompensowania rodzinie zmarłego pacjenta wszelkich strat materialnych spoczywa na odpowiedzialnym za błąd lekarski szpitalu lub lekarzu, a także towarzystwie ubezpieczeń w którym posiadali wykupioną polisę OC.

Z tematyką świadczeń rentowych blisko związane jest również zagadnienie kapitalizacji renty, czyli zamiany okresowo wypłacanego świadczenia na świadczenie jednorazowe o znacznej wysokości. Celem kapitalizacji renty jest możliwość poczynienia inwestycji, które mają zabezpieczyć przyszłość poszkodowanego pacjenta lub jego najbliższej rodziny, czy pozwolić na przekwalifikowanie zawodowe i podjęcie aktywności zawodowej przez pacjenta w ramach jego aktualnych możliwości.

Rozwiązanie to ma liczne zalety jak i wady, więc decyzja o kapitalizacji renty powinna być poprzedzona gruntownym przemyśleniem sytuacji poszkodowanego w skutek błędu lekarskiego pacjenta i poważnym rozważeniem wszystkich za i przeciw.

 

Odszkodowania za błędy lekarskie bez sądu

 

W ostatnim czasie rośnie świadomość prawna Polskiego społeczeństwa i coraz więcej osób wierzy, że w sprawie dotyczącej błędu lekarskiego da się wygrać z lekarzem bądź szpitalem oraz decyduje się na dochodzenie z tego tytułu roszczeń odszkodowawczych.

Jednocześnie, większość osób źle ocenia funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości w Polsce. Zgodnie z wynikiem ostatniego sondażu CBOS – na pytanie: „Jak Pan(i), ogólnie rzecz biorąc, ocenia działanie wymiaru sprawiedliwości w Polsce”, 39% ankietowanych odpowiedziało „raczej źle”, a 12% – „zdecydowanie źle”. 34% ankietowanych działalność sądów określa „raczej dobrze”, a tylko nieliczni – 2% uważają, że sądy w Polsce działają „zdecydowanie dobrze”. Zdania w tej sprawie nie ma 13% badanych.

To i tak poprawa w stosunku do 2012 roku, kiedy źle lub zdecydowanie źle oceniało działanie wymiaru sprawiedliwości ponad 60% badanych.

Znaczna część klientów zgłaszających się do Naszej kancelarii adwokackiej zadaje pytanie czy jest szansa, żeby uzyskać świadczenia odszkodowawcze z tytułu błędu lekarskiego bez konieczności prowadzenia procesu sądowego?

Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta, gdyż:

• po pierwsze, większość spraw dotyczących błędów w sztuce lekarskiej polega przede wszystkim na udowodnieniu, że w danej sprawie doszło do błędu medycznego, a dopiero gdy uda się to udowodnić można starać się o uzyskanie odpowiednich świadczeń odszkodowawczych. Często udowodnienie, że stan pacjenta jest skutkiem błędu medycznego nie jest możliwe bez przeprowadzenia procesu sądowego.

• po drugie, dochodzenie roszczeń odszkodowawczych bez sądu wiąże się z koniecznością zawarcia ugody ze szpitalem, lekarzem, czy odpowiadającym za ich błędy na podstawie polisy OC towarzystwem ubezpieczeń, a zawarcie ugody zawsze skutkuje zrzeczeniem się części należnych poszkodowanemu pacjentowi roszczeń odszkodowawczych. Odszkodowanie uzyskane bez sądu będzie więc zawsze niższe od tego, które zasądzi sąd.

• po trzecie, roszczenia odszkodowawcze zasądzone przez sąd poza należnością główną obejmują również odsetki. Biorąc pod uwagę, że sprawy dotyczące błędów w sztuce lekarskiej trwają zazwyczaj kilka lat, a roczna stopa odsetek ustawowych za opóźnienie wynosi obecnie 7%, to po zakończeniu procesu sądowego, kwota zasądzonych świadczeń odszkodowawczych może zostać podwyższona nawet o 20-30% z tytułu należnych odsetek.

Biorąc te wszystkie okoliczności pod uwagę można wskazać, że teoretycznie da się wykazać, że w danej sprawie doszło do błędu w sztuce lekarskiej i uzyskać z tego tytułu świadczenia odszkodowawcze, jednak na pewno nie w każdym przypadku, a w przypadkach w których będzie to możliwe, zrezygnowanie z procesu cywilnego będzie skutkować znaczną stratą finansową dla poszkodowanego pacjenta lub jego najbliższych osób.

 

Przedawnienie roszczeń o odszkodowanie za Błąd lekarski

 

Bardzo ważnym zagadnieniem dotyczącym błędów w sztuce lekarskiej są terminy przedawnienia, które wpływają nie tylko na możliwość dochodzenia roszczeń dla poszkodowanego pacjenta, ale również mają wpływ na ilość postępowań, które możemy wszcząć w celu wykazania, że w danym przypadku doszło do błędu lekarskiego.

Głównym terminem przedawnienia w sprawach dochodzenia roszczeń z tytułu błędów w sztuce lekarskiej jest ogólny termin przedawnienia roszczeń o naprawienie szkody uregulowany w art. 442¹§ 1 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym „Roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się albo przy zachowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę.”

Termin ten ulega przedłużeniu, jeżeli w sprawie było prowadzone postępowanie karne, które skończyło się wydaniem przez sąd prawomocnego wyroku skazującego. W takiej sytuacji termin przedawnienia roszczeń odszkodowawczych z tytułu błędu lekarskiego wynosi zgodnie z treścią art. 442¹§ 2 k.c. aż dwadzieścia lat.

Odrębne i przede wszystkim znacznie krótsze są terminy do złożenia wniosku przed Wojewódzką Komisją ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych. Zgodnie z art. 67c pkt. 2 ustawy o Prawach Pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, wniosek do komisji wnosi się w terminie 1 roku od dnia, w którym podmiot składający wniosek dowiedział się o zakażeniu, uszkodzeniu ciała lub rozstroju zdrowia albo nastąpiła śmierć pacjenta, jednakże termin ten nie może być dłuższy niż 3 lata od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie skutkujące zakażeniem, uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia albo śmiercią pacjenta.

Mimo, iż przepisy ustawy dopuszczają termin trzech lat od błędu lekarskiego, to w praktyce najbezpieczniej jest złożyć wniosek w terminie jednego roku, gdyż coraz częściej komisje uznają, że data śmierci pacjenta jest datą, w której najbliższa rodzina zmarłego dowiedziała się o błędzie w sztuce lekarskiej, a wnioski składane po upływie tego terminu są zwracane bez możliwości zażalenia tej decyzji.

Czas przedawnienia karalności w sprawach karnych dotyczących popełnienia błędu lekarskiego przez lekarza lub członków personelu szpitala wynosi od 5 do 20 lat w zależności skutków błędu w sztuce lekarskiej dla zdrowia pacjenta i został uregulowany w art. 101 § 1 k.k.

Więcej na temat świadczeń odszkodowawczych należnych za skutki błędów lekarskich oraz możliwości ich dochodzenia mogą przeczytać Państwo na Naszym Blogu.

 

Przykłady błędów lekarskich

 

Sprawy dotyczące wykazania, że w trakcie procesu leczenia doszło do błędu w sztuce lekarskiej, są bardzo skomplikowane, gdyż każdy przypadek leczenia pacjenta jest inny i wyjątkowy, pomimo iż często dotyczy leczenia podobnych schorzeń, czy polega na przeprowadzaniu podobnych zabiegów operacyjnych.

Z tych względów nie należy przyjmować, że skoro u jednego pacjenta nieprzeprowadzenie konkretnego zabiegu zostało uznane za błąd medyczny to tak będzie i w innych przypadkach.

Na Naszym blogu staramy się regularnie opisywać kolejne sprawy dotyczące konkretnych przypadków błędów lekarskich by w sposób możliwie przystępny przybliżyć tą skomplikowaną tematykę. Poniżej kilka przykładów dotychczas opisanych przez Nas spraw:

• Zakażenie gronkowcem w szpitalu – Pacjentka trafiła do szpitala z powodu podniedrożności mechanicznej przewodu pokarmowego. Po kilku dniach od zabiegu operacyjnego u pacjentki pojawiła się uporczywa biegunka, a następnie objawy infekcji dróg oddechowych. Przeprowadzone badania potwierdziły obecność gronkowca szpitalnego MRSA. Z uwagi na zbyt późne wykrycie zakażenia i wdrożenie odpowiedniego leczenia pacjentka zmarła.

• Śmierć pacjenta wskutek zakażenia sepsą – pacjent zgłasza się do szpitala na planowy zabieg wycięcia wyrostka, nic mu nie dolega, a w trakcie pobytu dochodzi do powikłań, zakażenia sepsą i śmierci.

• Brak monitorowania KTG przy porodzie – Poszkodowana trafiła do szpitala z rozpoznanym nadciśnieniem indukowanym ciążą oraz tzw. cukrzycą ciężarnych. Zapisy KTG były wykonywane raz na kwadrans, w efekcie lekarze nie zauważyli znacznego spadku tętna dziecka w trakcie akcji porodowej. Dziecko doznało uszkodzenia Ośrodkowego Układu Nerwowego którego można było uniknąć, gdyby dziecko było stale monitorowane.

• Niezasadne podanie oksytocyny – Poród przebiegał prawidłowo, dynamicznie z właściwym rozwieraniem się szyjki macicy. Bezzasadne podanie oksytocyny zwiększyło ryzyko wystąpienia dystocji barkowej wskutek nagłego zahamowania porodu płodu po urodzeniu się główki, wywołanego niemożnością urodzenia się barków płodu. Ze względu na problemy z urodzeniem dziecka, lekarz mocnym uściskiem ręki wypchnęła dziecko, które jednak urodziło się sine i nie płakało.

• Niedotlenienie dziecka podczas porodu – Matka dziecka zgłosiła się do szpitala ok. pół godziny po tym jak odeszły jej wody płodowe. Lekarze stwierdzili zielone wody płodowe oraz podłączyli pacjentkę do KTG na sali porodowej. Po ponad 8 godzinach od przyjęcia do szpitala podjęto decyzję o cesarskim cięciu z powodu zagrażającej zamartwicy płodu. Przeprowadzone po urodzeniu badania wykazały lewostronny udar mózgu.

• Błąd lekarski przy zabiegu laparoskopii – Pacjentka została przyjęta do szpitala z uwagi na nawracające silne bóle w dole brzucha z zaparciami i częstym oddawaniem moczu. U pacjentki wykonano laparoskopię w znieczuleniu ogólnym, a następnie na skutek powikłań zabieg powtórzono jeszcze dwukrotnie. W sumie wycięto powódce ok. 3 metrów jelita, przy całkowitej jego długości 4-5 metrów.

• Błędnie udzielona zgoda na zabieg operacyjny – Szpital przeprowadził zabieg operacyjny zgodnie z zasadami wiedzy i sztuki medycznej, jednak po zabiegu pojawiły się powikłania pooperacyjne. W ramach odebranej zgody lekarze nie wymienili powikłania, które przytrafiło się pacjentce uznając, że zdarza się ono na tyle rzadko, że nie ma potrzeby informować pacjentki o takiej możliwości.

Więcej na temat konkretnych przypadków błędów lekarskich mogą przeczytać Państwo na Naszym Blogu.

 

Błędy Lekarskie pomoc prawna

 

Jeżeli dotarli Państwo, aż do tego fragmentu artykułu to znaczy, że posiadacie już pewną wiedzę w zakresie błędów w sztuce lekarskiej, postępowań w ramach, których można udowodnić, że w danej sprawie doszło do popełnienia błędu lekarskiego oraz jak, od kogo i w jakim terminie dochodzić świadczeń odszkodowawczych dla poszkodowanego pacjenta lub jego osób najbliższych.

Z pewnością są Państwo również świadomi jak skomplikowany i czasochłonny jest to proces, dlatego warto zastanowić się nad powierzeniem prowadzenia sprawy dotyczącej błędu lekarskiego profesjonalnemu pełnomocnikowi.

 

Poważne i skomplikowane sprawy, a do takich zdecydowanie należy zaliczyć wszystkie przypadki postępowań dotyczących błędów w sztuce lekarskiej, wymagają odpowiednich kompetencji, wiedzy i doświadczenia, które największe szanse mają Państwo znaleźć u adwokata lub radcy prawnego specjalizującego się w tej dziedzinie.

Oczywiście sam tytuł zawodowy nie daje gwarancji posiadania odpowiednich kompetencji, a biorąc pod uwagę, że ze względu na czas trwania postępowań dotyczących błędów medycznych wyboru pełnomocnika do prowadzenia Państwa sprawy dokonuje się na co najmniej kilka lat, warto więc przed wcześniej ustalić następujące kwestie:

• Czy poza sprawami błędów lekarskich kancelaria prowadzi jeszcze inne sprawy, a jeżeli tak to jakie?
• W jakich postępowaniach może Państwa reprezentować?
• Kto w praktyce będzie zajmował się Państwa sprawą, sporządzał pisma, chodził na rozprawy oraz posiedzenia, a przede wszystkim z kim będą mieli Państwo bezpośredni kontakt?
• Jak kształtuje się kwestia wynagrodzenia i co obejmuje oraz czy prowadzenie sprawy wiąże się z jakimiś dodatkowymi kosztami, a jeżeli tak to jakimi?

Uzyskując wyczerpujące odpowiedzi na powyższe pytania, najlepiej w kilku różnych kancelariach, uzyskają Państwo możliwość dokonania świadomego, przemyślanego i z dużym prawdopodobieństwem najlepszego wyboru.

 

Firma zajmująca się odszkodowaniami za błędy lekarskie

 

Szczególną ostrożność należy wykazać wobec firm, fundacji, rejestrów czy kancelarii prawnych lub prawniczych zajmujących się dochodzeniem roszczeń odszkodowawczych.

W większości przypadków są to spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzone przez osoby, które z prawem, a tym bardziej błędami lekarskimi mają niewiele wspólnego. W przeciwieństwie do Kancelarii Adwokackiej bądź Radcy Prawnego w wielu przypadkach:

• Nie są w stanie zapewnić Państwu kompleksowej pomocy i reprezentacji we wszystkich postępowaniach toczących się w sprawie.
• Sprawę prowadzą osoby bez tytułu adwokata lub radcy prawnego.
• Na rozprawy i posiedzenia przysyłani są wynajęci pełnomocnicy, którzy nie prowadzili wcześniej Państwa sprawy.
• Firmy takie nie są objęte nadzorem korporacyjnym oraz kodeksem etyki, więc mogą Państwu obiecać wszystko, co przekona Państwa do powierzenia im sprawy, nawet jeżeli jest to niezgodne z prawdą.
• W przypadku niepowodzenia w uzyskaniu świadczeń odszkodowawczych zostaną Państwo obciążeni dodatkowymi kosztami prowadzenia sprawy.
• Zdarzają się również problemy z wypłatą uzyskanych dla Państwa świadczeń odszkodowawczych.

Więcej na temat pomocy w prowadzeniu spraw dotyczących błędów lekarskich mogą przeczytać Państwo na Naszym Blogu.